Dokuz yıl aradan sonra Mimar Sinan Güzel Sanatlar Üniversitesi’ne döndüm ve öğrenci olmakla büyük bir aşk yaşıyorum. Yirmili yaşlarımı çok ağır ve acı duygularla geçirdim. Ruhsal olarak şu an yirmilerimi yeni yaşıyorum. Daha hafifledim, kanatlandım.
Aşırı inatçıydım, bu yönümü iyileştirdim. Bir de gitmeye çok meyilliydim, artık kalıp çözebilmeyi öğrendim. Kadın olarak hayat zorken bir de sözlü zorbalıkla mücadele ettim. İnsanlarda bize karşı hem kocaman bir sevgi hem nefrete varabilen bir düşünce yapısı var.
Ailemle ilgili asılsız yorumlar yaptıklarında çok yaralanıyorum. Ama artık bir sabır taşına dönüştüm, kendime kalın bir zırh yaratmak zorunda kaldım. Bizim sektörde kadınla erkek eşit değil. Aradaki farkı sette hemen anlıyorsun.
Bir kadına kilosu, kaşı, gözü, giydiği hakkında saldırı yapılmasına katlanamıyorum. Beden bizim tercih bizim. Ben genç yaşımda kilomla ilgili yapılan yorumlardan çok zarar gördüm.
Kendi varlığından emin olan bir kadının ışık saçmama ihtimali yok. Hakan ile aynı enerjide buluşmayı çok seviyorum. Birlikte hayal kurmayı, aynı şeyleri istemeyi, her konuda konuşup birlikte gelişebilmeyi, birlikte eğlenmeyi önemsiyorum.
Birbirimizin alanına ve görüşüne saygı duyuyoruz. Değiştirmeye çalışmak gibi bir inadımız olmuyor. Aynı noktada buluşma hali çok özel, çok güzel. Annelik dünyanın en zor işi, çok saygı duyuyorum. Bir çocuğum olduğunda ne yaparım diye korkuyorum açıkçası.
