Çevrenizdeki insanlara çare aramadan önce onlara hediye alıp gönüllerini hoş ediverin, yanağından sevip bir mutlu ediverin...Sarılıverin mesela, soruverin halini hatırını, dinleyiverin dertlerini, tutuverin ellerinden... Başını okşayıverin örneğin, Ben yanındayım deyiverin... Çare aramayın boşuna çare siz oluverin, seni seviyorum deyiverin... Oturtun masanıza, bir bardak çay ikram edip bir tane papatya veriverin... O anlatsın siz dinleyin, taktir edin mesela, teşekkür edin, aferin deyin...
Yoksa kalplerde sevgi ne zaman yeşerecek? Ne zaman insanların gözyaşları bitecek. Hala fırsat varken , hala yaşayıp nefes alıyorken neden güzelleştirmiyoruz bu Dünya'yı, neden daha da yaşanabilir hale getirmiyoruz bu hayatı?
Dikenli dillerle yaraladığımız yüreklerin hesabı sorulmayacak mı sanıyoruz? Koca evrene sığmayan Rabbin bile sığdığı o kalplerde yaşattığımız hüzünlerin cezası olmaz mı sanıyoruz? Ana, baba, eş, çocuk , kardeş, arkadaş, komşu, akraba tüm bunların hakkı ne olacak hiç düşünüyor muyuz ?
Artık bir kendimize mi geliversek? Artık bu yalan dünyanın süsüne yüzümüzü dönümüversek !
Artık akıllanma vakti gelmedi mi desek?
Sevgiyle adaletle ve umutla kalın...

Muhabir: Yazar Silinmiş