Gül açar hüzün biter kış yurdu terkederken Güllerle çıkar gelir yar ilk bahar gelirken

Hazan gitti yapraklar güneş ve ölüm rengi
Eser rüzgarların durgun ahengi
Giden her sonbaharın birde ilkbaharı var
Güneş her ilkbaharda yeni umutlarla doğar

Şiir zamanı

Yeşilden  kan  kızıla    evrilirken  yapraklar
Bir  ölüm  güzelliği   çöker  hazan biterken
Yapraktan  örtüsünü   giyinirken  topraklar
Ölümün binbir rengi  hüzünle raksederken
Kasımda yar gelirdi en son bahar giderken

Dökülür   birer   birer    inleyerek  amansız
Savrulan yapraklarım başıboş hanümansız
Serseri  rüzgarlara    kapılarak   zamansız
Cemreler göçer bir bir hazan sona ererken
Ardından kar gelirdi en son bahar giderken  

Dal yapraktn vazgeçmiş çabuk unutup yazı
Düşen her  bir yaprakta   yansır ölümün izi
Renklerin  semahında  yarimin güzel  yüzü
Bir gülün suretinde  rengarenk aksederken
Aşkla  açar  gelirdi  en son bahar giderken

Güz biter hazan gider bulutlar hüzün yağar
Kasımda yar gelirdi  bekledim gelmedi yar
Cemreler göçüp gitti ne kış geldi ne de kar
Fakat  her  sonbaharın  birde ilkbaharı var
Ölüp giden her yaprak elbet yeniden doğar
Umutlar   filiz  verir   zindanlarda  gül  açar
Gül açar hüzün biter kış yurdu terkederken
Güllerle  çıkar  gelir  yar ilk bahar  gelirken

ALI BESNEK