1998’in 21 Kasım gecesi, saat 21’de Alibeyköy Baraj Gölü’nde korkunç bir olay yaşandı. Korkunç olduğu kadar da esrarengiz olan olay, aradan geçen uzun yıllara rağmen aklımdan hiç çıkmadı.
Motorsuz küçük bir tekne, ansızın patlayan fırtına nedeniyle alabora olmuş ve barajın soğuk sularına gömülmüştü. Teknedeki 6 genç karanlık ve derin sularda boğularak ölmüştü.
Çalıştığım gazetenin Özel Haber Şefi merhum T. Cengiz Kaluç, benden olaya dair özel fotoğraflar ve özel bilgiler istiyordu. Olay, zaten tüm gazetelerde duyurulmuştu ama bana işin en zor kısmı kalmıştı; 6 gencin ‘vesikalık’ fotoğraflarını elde etmek ve olay hakkında detaylı bilgilere ulaşmak…
Soğuk ve karanlık sulara gömülen 6 gençten 3’ü 21 yaşındaydı.. Baraj Gölü kıyısındaki ailelerin ağıtları – feryatları göğe yükselirken, dalgıçlar da ceset arama çalışmaları başlatmıştı. Gün aydınlandıktan sonra başlayan çalışmalarda 3 gencin cesedi çıkartılabilmişti. Olayın üzerinden 21 saat geçtikten sonra yaşları 21 olan diğer 3 gencin daha cesedi gölün dibinden yüzeye çıkartıldığında 21 rakamı iyice dikkatimi çekmeye başlamıştı.
21 de neyin nesiydi böyle?!
Kâbus başlıyordu…
Olay, korku filmi gibiydi.. Habere tılsım yükleyip de arkadaşlara ya da okuyuculara rezil olmanın bir âlemi yoktu. 21 rakamını unutmaya çalışıp yeniden vesikalık fotoğraf peşine düştüm.
Ölen gençlerin aileleri, yakınları acıyla ve umutla göl kıyısında bekliyordu..
21 rakamına daha fazla takılmamak ve derlemekte olduğum haberi hurafelere - tılsımlara boğmamak için, boğulan gençlerin evlerine ulaşmaya çalıştım. Uzun ve yorucu araştırma sonucu ölen gençlerin vesikalık fotoğraflarını ele geçirdim.
Hayatını kaybeden gençlerden birinin ev numarasının, diğerinin de sokak numarasının 21 olduğunu öğrenince açıkçası korkmaya başlamıştım. Sıra defin işlemlerine gelmişti…
6 gencin cenaze namazı aynı camide kılındı. Tabutlar peş peşe cami avlusundan çıkartılırken fotoğraflar çekiyordum ki, tam karşımda kırmızı bir şimşek patladı! Cami duvarındaki kırmızı renkli 21 rakamını görünce büyük bir şok yaşadım. Korkuyla irkildim.
Gazeteye dönünce bu olaydan kimseye bahsetmedim. Haber, ertesi gün çalıştığım gazetenin 3. Sayfa manşeti olarak “Ölüme kürek çektiler” başlığı ile yer buldu. Aradan uzun yıllar geçti.. 21 rakamı kâbusum olarak devam ediyor. Bu olay her an hafızamda tazeliğini koruyor. Şimdi ne zaman 21 rakamını görsem içim ürperiyor..
